Twerkende vrouwen, free the nipple-campagnes en niets verhullende kleding. Het behoort tot de orde van de dag. Bevinden we ons in een seksuele revolutie net zoals in de jaren zestig? Niemand kan hier beter een mening over geven dan degene die de seksuele revolutie zelf heeft meegemaakt. Een bezoekje aan oma kan geen kwaad.
Tekst /// Lauren Challis Beeld /// Isis Brandt Corstius
In de jaren zestig was Loekie een puber. Doordat haar moeder op jonge leeftijd zwanger van haar werd, was ze gedwongen te trouwen met de vader. Hoewel het duidelijk was dat een kind verwekken op negentienjarige leeftijd niet de bedoeling was, werd er nooit over gepraat. ‘Al het seks-gerelateerde werd in de doofpot gestopt’, zegt Loekie. ‘Mijn broertje dacht dat je alleen seks had, wanneer je een kind wilde krijgen. Hij dacht dat onze ouders het maar twee keer hadden gedaan: een keer voor mij en een keer voor hem.’
Rond Loekies puberjaren werd haar steeds meer verboden. ‘Ik mocht ’s avonds niet meer buitenspelen met de jongens en de klok werd vooruit gedraaid om “bedtijd” als excuus te gebruiken en me binnen te houden.’ Achteraf gezien realiseert Loekie zich dat dit door de vervrouwelijking van haar lichaam kwam. Haar va-der behoedde zijn dochter voor hetgeen waar niet over gesproken werd.
Tot grote vreugde van haar vader bleef Loekie weg van seks. Het interesseerde haar als vroege puber simpelweg nog niet. Anno 2017 ziet ze een grote verandering in de relatie tussen vroege pubers en seks. ‘Door de met seks geïnfiltreerde media krijgen jonge kinderen het idee dat seks moet omdat het hoort. Er zijn vast mensen die het gemakkelijke gepraat over seks als een bevrijding zien, ik ben het daar alleen niet mee eens.’
Op de vraag of 2017 zodanig verschilt van de losbandige hippietijd, blijft Loekie even stil. ‘Dat is een lastige vraag, de hippietijd was een belangrijke en vooral hele leuke tijd. Het was een tijd waar veel vrijheid was. Er werd van alles uitgeprobeerd. Goede films, goede muziek en de pil, maar ik denk dat veel mensen in de jaren zestig ook een gevoel van “het hoort” hadden.’ Ze voegt eraan toe dat het grootste verschil in losbandigheid tussen de hippies en jongeren van nu, ‘de intentie’ is. ‘In die tijd van vrijheid was het streven om van iedereen te houden. Zo werd de liefde ook met velen bedreven. Tegenwoordig wordt er zo geforceerd makkelijk over gepraat dat het ongemak van seks juist belicht wordt. Seks is gewoon erg privé waardoor het moeilijk is om daar heel vrij over te praten.’
Daarbovenop is de rol van seks in onze hedendaagse samenleving nog steeds niet veel verbeterd volgens Loekie. ‘Als er nog steeds elke keer andere benaming gevonden moeten worden voor een sekswerker, omdat het slechte associaties krijgt, dan wordt seks alsnog als laag gezien. Het grote verschil tussen veel verschillende partners hebben in de hippietijden en tegenwoordig, is dat vrouwen nu de hoer zijn. Destijds voelde het alsof iedereen bevriend was met elkaar, enigszins beïnvloed door drugs en goede muziek natuurlijk.’